επιτέλους

Κουράστηκα να κοιτάζω

από το τζάμι σαν ξένος

και να τρέφομαι με

ψεύτικες ελπίδες

που με ταΐζει

η αυταπάτη της αισιοδοξίας

«Ότι κάτι θα γίνει».

Θέλω να γελάσω

και ας φανούν τα σάπια δόντια

της ψυχής μου

και η πρησμένη

από τη στέρηση γλώσσα μου.

Κουράστηκα

δεν θέλω να είμαι έτσι

ούτε να ταΐζω το τέρας της μοναξιάς

που κατατρώει το σώμα και το μυαλό μου

χορεύοντας και τραγουδώντας.

Από αυτή τη γιορτή θέλω να λείπω

και εγώ μια φορά επιτέλους.

Κουράστηκα πια…