Δευτέρα 22 Δεκεμβρίου 2008
Δευτέρα 29 Σεπτεμβρίου 2008
επιτέλους
Κουράστηκα να κοιτάζω
από το τζάμι σαν ξένος
και να τρέφομαι με
ψεύτικες ελπίδες
που με ταΐζει
η αυταπάτη της αισιοδοξίας
«Ότι κάτι θα γίνει».
Θέλω να γελάσω
και ας φανούν τα σάπια δόντια
της ψυχής μου
και η πρησμένη
από τη στέρηση γλώσσα μου.
Κουράστηκα
δεν θέλω να είμαι έτσι
ούτε να ταΐζω το τέρας της μοναξιάς
που κατατρώει το σώμα και το μυαλό μου
χορεύοντας και τραγουδώντας.
Από αυτή τη γιορτή θέλω να λείπω
και εγώ μια φορά επιτέλους.
Κουράστηκα πια…
από το τζάμι σαν ξένος
και να τρέφομαι με
ψεύτικες ελπίδες
που με ταΐζει
η αυταπάτη της αισιοδοξίας
«Ότι κάτι θα γίνει».
Θέλω να γελάσω
και ας φανούν τα σάπια δόντια
της ψυχής μου
και η πρησμένη
από τη στέρηση γλώσσα μου.
Κουράστηκα
δεν θέλω να είμαι έτσι
ούτε να ταΐζω το τέρας της μοναξιάς
που κατατρώει το σώμα και το μυαλό μου
χορεύοντας και τραγουδώντας.
Από αυτή τη γιορτή θέλω να λείπω
και εγώ μια φορά επιτέλους.
Κουράστηκα πια…
Πέμπτη 18 Σεπτεμβρίου 2008
γρατζουνιές
Νομίζω πως ο χρόνος
αυτός που έχω δανειστεί
τελειώνει
Και στις γρατζουνιές και στα αίματα μέσα
απολαμβάνω την ηδονή της τελευταίας κίνησης
αυτός που έχω δανειστεί
τελειώνει
Και στις γρατζουνιές και στα αίματα μέσα
απολαμβάνω την ηδονή της τελευταίας κίνησης
Πέμπτη 28 Αυγούστου 2008
ειμαι εδω
Είμαι εδώ και ας μην ήρθα
Από ντροπή και φόβο
κρύβομαι
Είμαι παντού, γύρω σου, δίπλα σου
μα όχι μέσα σου
Από ντροπή και φόβο
Είμαι στο κόσμο, ζω, μιλάω, συναστρέφομαι
μα δε νιώθω
Από ντροπή και φόβο
Είμαι εδώ να βλέπω τον κόσμο να χαίρεται, να λυπάται, να πονά
μα εγώ στέκω αγέρωχος
Από ντροπή και φόβο
Είμαι εδώ... Ανέκφραστος, στειρώμενος συναισθηματικά, να παρακολουθώ
με τη ντροπή και το φόβο μου
Από ντροπή και φόβο
κρύβομαι
Είμαι παντού, γύρω σου, δίπλα σου
μα όχι μέσα σου
Από ντροπή και φόβο
Είμαι στο κόσμο, ζω, μιλάω, συναστρέφομαι
μα δε νιώθω
Από ντροπή και φόβο
Είμαι εδώ να βλέπω τον κόσμο να χαίρεται, να λυπάται, να πονά
μα εγώ στέκω αγέρωχος
Από ντροπή και φόβο
Είμαι εδώ... Ανέκφραστος, στειρώμενος συναισθηματικά, να παρακολουθώ
με τη ντροπή και το φόβο μου
Δευτέρα 28 Ιουλίου 2008
Πέμπτη 10 Ιουλίου 2008
λύπη
Μένω εδώ στο πουθενά,
με το το στομάχι μου σφιγμένο
και τη λύπη να με κοιτάζει αλλαζονικά
και χαρούμενα, αφού για μία ακόμη φορά με νίκησε.
Δεν ξέρω και δεν υπολογίζω και δεν θέλω τίποτα
μονάχα να διώξω αυτή την ειρωνία μακρία
για να σταματήσει να με ταϊζει με τις ηδονές της.
Γιατί η λύπη γεννάει ηδονές, όπως γεννάει η γυναίκα στο διπλανό κρεββάτι.
Κοίταξε την δεν είναι ωραία;
Η λύπη, η λύπη μου λοιπόν με κοιτάζει ειρωνικά
γιατί και αυτή τη φορά με καταφερε. Το ξέρει το παιχνίδι καλά.
Και η μεγαλύτερη ηδονή της είναι που ξέρει ότι λυπάμαι, που λυπαμαι εμένα και είναι δικό της κατόρθωμα.
Ας είναι.
με το το στομάχι μου σφιγμένο
και τη λύπη να με κοιτάζει αλλαζονικά
και χαρούμενα, αφού για μία ακόμη φορά με νίκησε.
Δεν ξέρω και δεν υπολογίζω και δεν θέλω τίποτα
μονάχα να διώξω αυτή την ειρωνία μακρία
για να σταματήσει να με ταϊζει με τις ηδονές της.
Γιατί η λύπη γεννάει ηδονές, όπως γεννάει η γυναίκα στο διπλανό κρεββάτι.
Κοίταξε την δεν είναι ωραία;
Η λύπη, η λύπη μου λοιπόν με κοιτάζει ειρωνικά
γιατί και αυτή τη φορά με καταφερε. Το ξέρει το παιχνίδι καλά.
Και η μεγαλύτερη ηδονή της είναι που ξέρει ότι λυπάμαι, που λυπαμαι εμένα και είναι δικό της κατόρθωμα.
Ας είναι.
Τρίτη 17 Ιουνίου 2008
που είμαι
...Και τώρα με κοιτάζω,
αλλά δε με βλέπω.
Με ακούω,
αλλά δε νιώθω.
ίσως να ζω ίσως και να πέθανα.
Και τώρα και αυτή τη στιγμή
προσπαθώ και παλι να χάσω.
Να με χάσω.
Κάνω κακό στο εαυτό μου και ηδονίζομαι.
Μη με λυπάστε.
Πετάξτε μου μόνο το κομμένο σκοινί της ελπίδας μου...
αλλά δε με βλέπω.
Με ακούω,
αλλά δε νιώθω.
ίσως να ζω ίσως και να πέθανα.
Και τώρα και αυτή τη στιγμή
προσπαθώ και παλι να χάσω.
Να με χάσω.
Κάνω κακό στο εαυτό μου και ηδονίζομαι.
Μη με λυπάστε.
Πετάξτε μου μόνο το κομμένο σκοινί της ελπίδας μου...
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)