Δευτέρα 22 Δεκεμβρίου 2008

κλειστόν

κλειστόν μέχρι νεοτέρας...

Δευτέρα 29 Σεπτεμβρίου 2008

επιτέλους

Κουράστηκα να κοιτάζω

από το τζάμι σαν ξένος

και να τρέφομαι με

ψεύτικες ελπίδες

που με ταΐζει

η αυταπάτη της αισιοδοξίας

«Ότι κάτι θα γίνει».

Θέλω να γελάσω

και ας φανούν τα σάπια δόντια

της ψυχής μου

και η πρησμένη

από τη στέρηση γλώσσα μου.

Κουράστηκα

δεν θέλω να είμαι έτσι

ούτε να ταΐζω το τέρας της μοναξιάς

που κατατρώει το σώμα και το μυαλό μου

χορεύοντας και τραγουδώντας.

Από αυτή τη γιορτή θέλω να λείπω

και εγώ μια φορά επιτέλους.

Κουράστηκα πια…

Πέμπτη 18 Σεπτεμβρίου 2008

γρατζουνιές

Νομίζω πως ο χρόνος

αυτός που έχω δανειστεί

τελειώνει

Και στις γρατζουνιές και στα αίματα μέσα

απολαμβάνω την ηδονή της τελευταίας κίνησης

Πέμπτη 28 Αυγούστου 2008

ειμαι εδω

Είμαι εδώ και ας μην ήρθα

Από ντροπή και φόβο

κρύβομαι

Είμαι παντού, γύρω σου, δίπλα σου

μα όχι μέσα σου

Από ντροπή και φόβο

Είμαι στο κόσμο, ζω, μιλάω, συναστρέφομαι

μα δε νιώθω

Από ντροπή και φόβο

Είμαι εδώ να βλέπω τον κόσμο να χαίρεται, να λυπάται, να πονά

μα εγώ στέκω αγέρωχος

Από ντροπή και φόβο

Είμαι εδώ... Ανέκφραστος, στειρώμενος συναισθηματικά, να παρακολουθώ

με τη ντροπή και το φόβο μου

Δευτέρα 28 Ιουλίου 2008

Πέμπτη 10 Ιουλίου 2008

λύπη

Μένω εδώ στο πουθενά,

με το το στομάχι μου σφιγμένο

και τη λύπη να με κοιτάζει αλλαζονικά

και χαρούμενα, αφού για μία ακόμη φορά με νίκησε.

Δεν ξέρω και δεν υπολογίζω και δεν θέλω τίποτα

μονάχα να διώξω αυτή την ειρωνία μακρία

για να σταματήσει να με ταϊζει με τις ηδονές της.

Γιατί η λύπη γεννάει ηδονές, όπως γεννάει η γυναίκα στο διπλανό κρεββάτι.

Κοίταξε την δεν είναι ωραία;

Η λύπη, η λύπη μου λοιπόν με κοιτάζει ειρωνικά

γιατί και αυτή τη φορά με καταφερε. Το ξέρει το παιχνίδι καλά.

Και η μεγαλύτερη ηδονή της είναι που ξέρει ότι λυπάμαι, που λυπαμαι εμένα και είναι δικό της κατόρθωμα.

Ας είναι.

Τρίτη 17 Ιουνίου 2008

που είμαι

...Και τώρα με κοιτάζω,

αλλά δε με βλέπω.

Με ακούω,

αλλά δε νιώθω.

ίσως να ζω ίσως και να πέθανα.

Και τώρα και αυτή τη στιγμή
προσπαθώ και παλι να χάσω.

Να με χάσω.

Κάνω κακό στο εαυτό μου και ηδονίζομαι.

Μη με λυπάστε.

Πετάξτε μου μόνο το κομμένο σκοινί της ελπίδας μου...