Μαγεία με δανεικά

Πριν από αρκετά χρόνια, στην ηρωική αυτή πόλη, λειτουργούσε ένα ραδιόφωνο. Οι παραγωγοί του, που δεν ήταν ακριβώς παραγωγοί μια και τότε δεν υπήρχαν επαγγελματίες, είχαν κατορθώσει να δημιουργήσουν ένα κλίμα, όπου το αυθόρμητο είχε κυρίαρχη θέση. Ουσιαστικά ήταν το σήμα κατατεθέν του σταθμού.
Το ραδιόφωνο αυτό έκλεισε όταν τα πράγματα έγιναν επαγγελματικά (;). Όσο και αν ακούγεται παράδοξο, δεν πρόλαβε να χαρεί αυτό για το οποίο μαχόταν, δηλαδή την ελεύθερη ραδιοφωνία. Βλέπετε όταν το χόμπι γίνεται επάγγελμα τότε το πρώτο πράγμα που πάει περίπατο είναι ο αυθορμητισμός.
Η στεναχώρια, για όλους εμάς τους ακροατές του, ήταν πολύ μεγάλη. Καταλάβαμε όμως, πως στις νέες συνθήκες, το συγκεκριμένο ραδιόφωνο δεν θα μπορούσε να σταθεί με τον γνώριμο προς εμάς τρόπο.
Τα τελευταία χρόνια που το διαδίκτυο μπήκε στη ζωή μας το αντιμετώπισα με επιφύλαξη. Ακόμη και τώρα το κάνω, καθώς θεωρώ, ότι πρόκειται για ένα απρόσωπο μέσο επικοινωνίας.
Αλλά, γιατί παντού υπάρχει ένα αλλά, η υπόθεση με τα blogs έχει διαφορετική διάσταση. Ο αυθορμητισμός, άσχετα αν προέρχεται κυρίως από την ανωνυμία, είναι ένα από τα στοιχεία που συναντάς. Και αυτό είναι καλό.
Σίγουρα δεν είναι εκείνο το παλιό καλό ραδιόφωνο, καθώς τα μέσα είναι εντελώς διαφορετικά. Υπάρχει όμως αυθεντική επικοινωνία. Η μαγεία εκείνης της εποχής λοιπόν, δείχνει να ζωντανεύει, έστω και δανεική, έστω και αν πρόκειται για ψήγματα. Εξάλλου, όπως έχω πει και σε παλιότερο post, ζούμε στην εποχή του μισού. Οπότε…