blogαρε η επικοινωνία

Ο φίλος cripple έγραψε- σχολιάζοντας παλιότερο μου post-, ότι η επικοινωνία μέσω των blogs μπορεί να είναι απρόσωπη όχι όμως και άψυχη.
Συμφωνώ απόλυτα μόνο που η ένσταση μου… είναι ακριβώς αυτό.
Τα blogs είναι ένα μέσο έκφρασης και καλά κάνουν.
Εμείς κάνουμε το λάθος, καθώς από ότι τουλάχιστον διαπιστώνω, κλεινόμαστε όλο και πιο πολύ σε αυτά και βγάζουμε στην από έξω τις διαπροσωπικές σχέσεις.
Η φράση « σήμερα δε θα βγω θα λιώσω στο pc», ακούγεται όλο και πιο (επικίνδυνα) συχνά. Και η πλάκα είναι πως τη λένε και οι μεγαλύτερες ηλικίες, που έχουν διαφορετικά βιώματα. Αυτές που συνήθιζαν να μαζεύονται από σπίτι σε σπίτι, αντί να κάθονται μπροστά σε μια οθόνη.
Δεν ξέρω πότε γίναμε έτσι, ούτε με ενδιαφέρει. Όπως δε με ενδιαφέρει να αναλύσω τις -έτσι και αλλιώς- γνωστές αιτίες.
Με ενδιαφέρει όμως να ξέρω αν μέσω του απρόσωπου, που εκπροσωπούν τα blogs, θα ψάχνω να βρω γκόμενα και ανθρώπους να μιλήσω. Αν στο τέλος θα καταντήσω να επικοινωνώ με φίλους, γνωστούς, αγνώστους με αυτό τον τρόπο.
Να μου το θυμηθείτε, αν συνεχίσουμε στην ίδια λογική, θα πηγαίνουμε για ούζα με το λαπ-τοπ, μην τυχόν και χάσουμε κανένα post . Και για να μην πω τι άλλο θα κάνουμε με ηλεκτρονικό τρόπο…